Ali Cengiz Akdeniz - Mütereddit Ruhlar Gururla Sunar..

büyük bir uğultunun arkasından gelen sessizlik gibi
uzun bir şarkıyı aniden işitmek
içinden devamını söylemek gibi
çok azgın bir denizde kulaç atıp
su yatağında kalmaya gayret ederken
aniden suyun sana boyun eğmesi gibi
ruhumun seni sevmesi…

herkes kendisi ile sınanıyor bu dünyada
ne garip
ad konmamış bir oyunun
kimliksiz seyircisi alkışlıyor durmadan
kanayan avuçlarında susku çizgileri
kanıyor kanatıyor
bunu aşk sanıyor

ve eşsiz bir matematiktir oysa
her karşılaşma
dizelerin katli buluşunca sabahın ezgisiyle
görüntülerin ilgisiz soluğu uçar
beter yalnızlıklara
yorgun imgelere

tenin hafızası ve ruhun atlası
korkuları hemhâl edip doğuruyor
ölüm diye diye
göbeğinden arzın merkezine sızan bir ömür
ahh ne mümkün seninle bir ömür

saplantılı bir iç çekişle başlıyor
yine gece
utançtan en mahrem yerlerin kızarırken
mesela tırnakların gibi
çile
günah kadar çıplak gelirdi
bedene

itiraflara yüklenmiş
itirazlar kadardır ayrılık
miş’li geçmiş zamanların
nefretine soyunan hüzündür
ki
aşk adında beni mühürledikçe dudaklarına
içinde yetinmenin darağacıyım
çek tabureni

uyumuş evler arasından
sokak lambalarına yaslanıp
dolunay üstüne dökülen
mütereddit bir ruhun sahne sırası

/varsa bir repliğin söyle
yoksa perde/


alicengizoyunu

(…misillemesin bu kalbe…ki az şey midir seni İstanbul yerinden öpmek…)



Ali Cengiz Akdeniz