Aşk; tarifsiz, talihsiz, tarihsiz'dir benim klavuzumda..

aşk, klavuzda tarifsiz bir yalnızlıktır benim için
gün doğumları hep ıslak sarı,güneşte ayaz yakıcılığı
içimde bitmeyen bir sonbahar uzar
gölgeler boyar gecelerimi
yıldızları düşüren çığlıklar atar sessizlikler
öylece
sessizce
beni bende vurur akşam matemleri
canımı çeker sanki ayaklarımdan
titrer ruhum
kuru bir gözyaşı süzülür yalnızlığımın yanaklarından
tarihsiz bir coğrafyaya bürünür içim
kuru toprak,kızıl şafak,yeşil bir deniz belki
hep üşürüm,üşümeler soğur bedenimde
bir kısa günde
dört mevsim devirir ayaklarım birer birer
yaşım kadar gençtim oysa
şimdiyse ak saçları salınıyor ömrümün,alnıma alnıma
kuzey rüzgarlarından,batı fırtınaları fısıldanıyor sanki kulaklarıma
yaşlanıyorum her gün batımında
uyandığımda yine sensiz......


aşk, klavuzda tarihsiz bir yalnızlıktır benim için
acı çekmeyi sever tarafsızlığım
kanrevan bir geçmiş kalır ardımda
baka baka eskittiğim tek bir fotoğrafta yakarım her dem'de gözlerimi
sahipsiz çığlıklar atar kirpiklerim,nereye vardığını bilmeden
lime lime eder gözyaşım yüzümü
boğazımda düğümlediğim her hatıra yırtar sesimi
sessizliğimi susarım
sanki konuşsam ,biz söz olsam kavak yellerinde
gizleri dökülür isminin
kıyamam ki
hiç kıymadım ki bana kıymalarına
tek bir an'ı büyüttüm
bin ömürlük sürgün ettim kendimde
ankara kadar kara
ankara kadar mesafelidir bütün yüzler bana
bir güvercin ,kanadında çiçekler derse buket buket
geçirmez ki solmuş yanlarımın ağrısını
şifa olmaz bana anne kokulu ninniler artık
çocukluğum geri gelmez,emanetim geçmişimden
ahh
sarı saçlı,bulut bakışlı çocukluğum
kurtarsan beni şu kahrolası,can karası nöbetlerden
tutsan ellerimden
ellerimde sen
gitsem diyar diyar
düş'sem sonra yine bu vakitlere
ama sadece düş'lerden.......


aşk,klavuzda talihsiz bir yalnızlıktır benim için
güllerin hiç uyanmadığı bahçelerden
ölü dünler çalarım
günlerden yine 'sensizlik' olur,yanarım
vakit akrep-yelkovan savaşında bir yerde
ne önemi var ki takvimlerden yuvarlanan rakamların
altı üstü,sağı solu,önü arkası
bir yalnızlık işte
kime ne
kimsesizliğimden
sevmelerimden
sevilmememden
kime ne
ben yarım kalmışım
yar'ım ele vurulmuş
sözünü yutmuş
yalnızlık kudurmuş kime ne
sevmek hep ezbere bir acıdır zaten
hep siyah'ı yutkunursun ömründen
bütün renkler küser gözlerine
kahverengi gözlerinin değildir aslında
öğrenirsin
sen inanırsın bu koyu masala
bir hiçlik barındırırsın hücrelerinde
ellerine kan kusulmuş yürekler birikir aklının bir köşesine
düşündükçe k/anarsın
ve yanarsın perde perde
karanlıklardan üstüne bir şal atarsın
senden hiçbir şey beklemeyen ben
kahraman bir tükeniş imzalıyorum şimdi
kalemi saçlarından
kağıdı sus'larından
yazgısı yokluğundan.......

sen aşk'tın
tarifsiz,tarihsiz,talihsiz, klavuzda
ben'se
ilk günden beri usul bir Leyla'ydım sana
yüreğinin ucunca.......



11.10.07
02:50
.........
can kırıklarımdan



alinti..​