Yüklendim hüznün çıplak yapraklarını
Özlemine yazılarak güçlendim
Hangi güz benden daha sonbahar ki…
Yağmurunla ıslandı şehrimin sokakları da
Bereketinde büyüdü yalnızlıklarım
Öylesine gür… Öylesine alımlı…
Bu sebepten ellerimin tenhalığı
Issız dudaklarımda kurumuş yapraklar
Yüzüm bir o kadar gurbetkar.
Ne zaman ılık bir meltem esse kuraklığıma
Sen gelmiş olmalısın gerçekleri kandırarak
Mazinin zülfünü okşayarak sevmiş olmasın… Evet sen…
Üzülme şimdi gelemedin diye
Meşguldün harf harf
Gamzelerime güller dermekteydin düşlerimde.
Gerçeği bir kenara bırak şifasız derdim
Unut dokunulmamış kırgınlığımı da
Köksüz sevinçler büyümezdi ki
Tadılmamış lezzet özlenir miydi sende…
Hem zemheri gibiydi anılar… Her gün…
Bak bildim sevgiliydi hala ayrılanlar
Tutuşamazdı saçlarım damarlarında
Dün, günden daha şiddetli bir hicazdı
Mecaz bir “an”dı düşlerimde kalan
“An” sendin takvimler ne bilsin
Geçmişin mürekkebi kurumadı ki daha kağıtlarda
Bungun kelimeleri güldürürken can verdi düşlerim
Dikenli teller ardında sevişmelerim
Böyle bir sevmek görmedin ki sen
Demedi deme de
Seni beklemeyi zevk edindim ben
Yüreğinde ölmek istedim ya…
… Seni yaşayacak kadardım yollarında
Kollarında benden gelen feryadın
Sar ve bas bağrına.
“Varsın olsun derdim kollarımda yokluğun
Çıkmazların ortasında inadına umudadır yolculuğum”
Eksik yaşanmış kavuşmalarımızla süslenirdi ya gece
Yok yok umurumda bile değildi yokluğun
Çok erkendi… Dün’dü kendini bende unuttuğun.
Daha acımasızdı geceler boyu suskunluğun
Sensizlikti dudağımda en büyük suçum
-ki bildiğim her şeyi unutmuştum sende…
Sevilmeden sevmek bana mahsustu ya neyse…
Yüreğimde rahat mısın sen onu söyle
Güneşsiz günlerimde el/vedasız severdin ya hani
Soluksuz yağmurlarda biteviye ıslanırken
Özlemlerimi anlatsam ölür müydüm şiirlerde
Yaşar mıydım ardımdan el sallasan
Taa yüreğimin içine basmak isterken seni
Düşlerini ateşe vermiş bir divaneyim.
Sakın üzülme kıymetim
…“güle güle” der tebessümlerim.
Ellerin varsa içinde veda bile sevilesidir ya hani.
Bak ellerin dedim de
Gece güne kavuştu aniden
Kan tere karıştı
Kayan yıldızı bağışlayıp geceye
Ne dilersem senden diledim.
Kanadım gönlünü al(a)madan…
Sabrınla sustuğunda ebedi hasretim
Yüreğinin lisanını öğrendim.
Suskunluğuna çarpıyor sesim.
Korkuyorum son defa.
Ya ellerimin ıstırabını tutamazsan azat
Kaderimin sabır sayfasına yazamazsam seni
Gözlerimin nurunda bakamazsan kalbimin rengine
Nasıl yakarım ıpıslak tahammülsüz geceleri.
Mahşer gününde düğün
Herkese nasip olmazdı ya azat
En çok bu yüzden seni kaderime yazdım
Sözlere sığmadan senden habersiz…
Güneşi öptüğüm gün…
O gün anladım
Uçurum neden yar’dı…
Haziran 2008
Susmayacak kadar yüreğinim / yankım - 2
AYSEGÜL TEZCAN
Özlemine yazılarak güçlendim
Hangi güz benden daha sonbahar ki…
Yağmurunla ıslandı şehrimin sokakları da
Bereketinde büyüdü yalnızlıklarım
Öylesine gür… Öylesine alımlı…
Bu sebepten ellerimin tenhalığı
Issız dudaklarımda kurumuş yapraklar
Yüzüm bir o kadar gurbetkar.
Ne zaman ılık bir meltem esse kuraklığıma
Sen gelmiş olmalısın gerçekleri kandırarak
Mazinin zülfünü okşayarak sevmiş olmasın… Evet sen…
Üzülme şimdi gelemedin diye
Meşguldün harf harf
Gamzelerime güller dermekteydin düşlerimde.
Gerçeği bir kenara bırak şifasız derdim
Unut dokunulmamış kırgınlığımı da
Köksüz sevinçler büyümezdi ki
Tadılmamış lezzet özlenir miydi sende…
Hem zemheri gibiydi anılar… Her gün…
Bak bildim sevgiliydi hala ayrılanlar
Tutuşamazdı saçlarım damarlarında
Dün, günden daha şiddetli bir hicazdı
Mecaz bir “an”dı düşlerimde kalan
“An” sendin takvimler ne bilsin
Geçmişin mürekkebi kurumadı ki daha kağıtlarda
Bungun kelimeleri güldürürken can verdi düşlerim
Dikenli teller ardında sevişmelerim
Böyle bir sevmek görmedin ki sen
Demedi deme de
Seni beklemeyi zevk edindim ben
Yüreğinde ölmek istedim ya…
… Seni yaşayacak kadardım yollarında
Kollarında benden gelen feryadın
Sar ve bas bağrına.
“Varsın olsun derdim kollarımda yokluğun
Çıkmazların ortasında inadına umudadır yolculuğum”
Eksik yaşanmış kavuşmalarımızla süslenirdi ya gece
Yok yok umurumda bile değildi yokluğun
Çok erkendi… Dün’dü kendini bende unuttuğun.
Daha acımasızdı geceler boyu suskunluğun
Sensizlikti dudağımda en büyük suçum
-ki bildiğim her şeyi unutmuştum sende…
Sevilmeden sevmek bana mahsustu ya neyse…
Yüreğimde rahat mısın sen onu söyle
Güneşsiz günlerimde el/vedasız severdin ya hani
Soluksuz yağmurlarda biteviye ıslanırken
Özlemlerimi anlatsam ölür müydüm şiirlerde
Yaşar mıydım ardımdan el sallasan
Taa yüreğimin içine basmak isterken seni
Düşlerini ateşe vermiş bir divaneyim.
Sakın üzülme kıymetim
…“güle güle” der tebessümlerim.
Ellerin varsa içinde veda bile sevilesidir ya hani.
Bak ellerin dedim de
Gece güne kavuştu aniden
Kan tere karıştı
Kayan yıldızı bağışlayıp geceye
Ne dilersem senden diledim.
Kanadım gönlünü al(a)madan…
Sabrınla sustuğunda ebedi hasretim
Yüreğinin lisanını öğrendim.
Suskunluğuna çarpıyor sesim.
Korkuyorum son defa.
Ya ellerimin ıstırabını tutamazsan azat
Kaderimin sabır sayfasına yazamazsam seni
Gözlerimin nurunda bakamazsan kalbimin rengine
Nasıl yakarım ıpıslak tahammülsüz geceleri.
Mahşer gününde düğün
Herkese nasip olmazdı ya azat
En çok bu yüzden seni kaderime yazdım
Sözlere sığmadan senden habersiz…
Güneşi öptüğüm gün…
O gün anladım
Uçurum neden yar’dı…
Haziran 2008
Susmayacak kadar yüreğinim / yankım - 2
AYSEGÜL TEZCAN