Ben Seni Haketmedim..

Sen bir tekneydin

Ben deniz kenarında

Dağ eteğine kurulmuş

Heybetli kaya

Üstüme üstüme attı seni rüzgar

Öyle güzel bir tekneydin ki

Ne yapacağımı şaşırdım

Bütün arkadaşları göç etmiş kuşlar gibiydin

yaralı ve yalnız.

Yaşamış olduğun hayat hak ettiğin hayat değildi.

Yorgundun…

Bir şey eksikti, bir şey arıyordun ne olduğunu bilmeden.

Boğulurken

Donarken

Tam dökülüp, kırılıp, dağılacakken,

Karşına ben çıktım

Taşlarımın üstünde çimenler, yosunlar açtırdım

Seni kırmadan kucaklamak için

Şaşırdın, çok hoşuna gitti, sevindin

En labirent kıvrımlarımı geçtin ustalıkla

Tam kalbime demirledin

Aylar, yıllar geçti

Öylece bekledin

Sana “git” dedim

“Sakın sevme beni”

“Sen teknesin”

“Ben kaya”

“Senin aşığın deniz” dedim

“Git”

“Seni tamir ederler”

“Boyarlar”

“Belki pupa bir yelkenin bile olur” dedim

“Git”

Gitmedin

Tekne olduğunu unutmuş gibiydin

Sadece yüzüme bakıp gülümsüyordun

Ağladım

“Hayatını berbat etme” dedim

“Aradığın ben değilim”

Dinlemedin

Öyle salınıyordun su birikintimde

Biryerlerime çarpacaksın diye hep korktum

Sana zarar vermemek için

En sert yerlerimi bile

Kuma çevirdim

Şimdi rüzgar toz toz alıp götürüyor tanelerimi

Ufalandım, eridim, bittim

Sana aşık deniz hıncını benden çıkardı

Seni istedi

En acımasız dalgalarıyla yılarca dövdü beni

Oyuk oyuk her yerim

Seninde çürümeye başladı ahşabın

“Git” demiştim sana “git”

Ben seni haketmedim
​