Bhagavad Gita Nedir?

Bhagavad Gita Nedir?

Bhagavad Gita.(Sanskritçe भागवद् गीता ) Mahabharatta destanının bir bölümünü oluşturan "kutsal kitap"tır. Hinduizmin "vaishnavism" ve "smartism" mezheplerince kabul edilir, Şaivizm ve Şaktizm mezheplerine mensup pek çok Hindu da Gita'ya derin saygı gösterir ama bu kutsal kitabı "smriti" kategorisinde görürler, Şaktaların Bhagavad Gita'ya çok benzeyen Devi Gita isimli kutsal kitapları vardır, Bhagavad Gita,"En yüce olanın/Tanrı'nın şarkısı" anlamına gelmektedir.

Vaishnava mezhebinin ana Tanrısı, İşwarası olan Vişnu'nun avatarı Krişna tarafından Arjuna'ya öğretildiğine/vahyedildiğine inanılır. Hindu rişisi veya peygamberi olan Vyasa bu öğretiyi uzaktan dinleyen Sancaya'ya görme yeteneği kazandırmıştır ve Sancaya da kral Dhritaraştra'ya anlatmıştır.

Bhagavad Gita upanişad özellikleri gösteren bir kutsal metindir bu nedenle bazen "Gitopanishad" da denir. İçinde mitolojik öğeler son derece azdır, kitap felsefi ve mistik yapıdadır, yoga felsefelerini de kısaca açıklar.

İnanışa göre 5000 yıl önce MÖ 3000 yılında "dünya savaşı" denebilecek büyüklükte bir savaş meydana gelir. Bu savaş iyilerle kötüler arasındadır iyi tarafta olan Arjuna, Krişna'dan yardım ister. Arjuna savaşmak istemez ve bunalıma girer. En sonunda "Bütün bu krallıklar, zenginlikler aslında geçici" der ve silahını elinden bırakarak Krişna'nın tavsiyelerini dinlemeye koyulur. Krişna da ona ebedi hakikatleri tanrısal sırları, hayatın anlamını anlatmaya başlar.

Mahatma Gandhi gibi bazı Hindular Bhagavad Gita'da anlatılan bu savaşın, savaş arabalarının, savaş atlarının, aslında "sembolik" olduğunu düşünürler. Arabacı "bilinç"tir, atlar kamçılanan isteklerdir, savaş yaşamdır, tekerlek zamandır araba "beden" ve arabanın sahibi ise "ben"dir. Bu savaşın tarihte gerçekten "yaşandığını" düşünen Hindular da ayetlerin ayrıca "sembolik" anlamlar içerdiğini reddetmez.

Krişna Gita'da "Her şeyde beni ve bende her şeyi gören biri için ben asla kaybolmam. O kişi de benim için kaybolmaz. Benim bütün yaratıklarda bulunan varlığıma saygı gösteren bilge yaşam biçimi ne olursa olsun bende var olur" der.

"Gizli bilgi" bölümünde Krişna Tanrısal bir hakikati Arjuna'ya şöyle açıklar: "Ben tezahür etmemiş halimle içine giriştiğim kozmik evrendeki tüm yaratıkları ve canlıları kapsarım ama onlar beni kapsayamazlar. Ancak buna rağmen bütün yaratılış ve evren benim içimde bulunmaz. Benim akıl almaz mistik gücümü anlamaya çalış. Tüm canlılara hayat verdiğim halde her yerde olduğum halde kozmik evrenin ifade şekillerinin bir parçası değilim. Benim benliğim yaratılışın özüdür yaratılmış tüm varlıklar bendedirler, anlamaya gayret et"

Gita'ya göre Krişna maddesel yasaları kanunları yaratmıştır. Ama bu kanunlar yaratıldıktan sonra esaslarına uygun olarak kendi kendine işler. Bu nedenle de genel olarak Hindu dini ve Hindu kitaplarının evrim teorisi ile uyumlu olduğu söylenebilir.

Bir yerde Krişna şöyle der:

"Tüm kozmik düzenin kendi kendine yaratılmasını sağlarım, Maddesel doğa Benim gözetimimde faaliyet gösterir hareketli ve hareketsiz varlıkları yaratır. Bu düzen yine onun yasalarına uygun olarak durmadan yeniden yaratılır ve yok edilir"

Krişna Gita'da ateizmi de eleştirmiştir. "Günahın tepkisini üzerine çekenler Dünyanın dayanağının bulunmadığını, dünyanın ve evrenin kendi kendine hiçbir Tanrı olmadan, Tanrı'nın gözetimi olmadan oluştuğunu, ona hükmeden bir tanrı'nın bulunmadığını söylerler. Doğumlarının "cinsel istek"ten başka bir nedeni ve amacının olmadığını sadece bu yolla ve bu yol nedeniyle dünyaya geldiklerini düşünürler"

Bu eserin tam olarak ne zaman yazıldığı bilinmemektedir. İnançlı Vaishnava lar Gita'nın MÖ 3000 yılında oluşturulduğunu söylerler. Bilim adamları ise bu tarihlere katılmaz. Çeşitli bilim adamları dilsel ve edebi özelliklere bakarak Bhagavad Gita'nın MÖ 400 ile MÖ 100 yılları arasında yazıldığını söyler.

Gita dünyada, son zamanlarda da batıda son derece popüler bir kitap haline gelmiştir.Hatta bazılarınca popülerite konusunda İncil'i bile geçtiği iddia edilir. Hint gizemciliği dendiğinde Upanişadlar ve Ashtavakra Gita ile beraber akla ilk gelen kitaptır. Hindistan'da pek çok Hindu rahibi tarafından ezbere bilinmektedir.

Bhagavad Gita; mistisizmi, ayetlerdeki derinliği ve söz güzelliği nedeniyle bütün Hindularca ayrıca Hindu olmayan ancak doğu felsefesine ilgi duyan batılı araştırmacılarca "bir spiritüelite başyapıtı" olarak nitelendirilmektedir.