Çağlar Akarsu Şiirleri

İstanbul; seni arıyorum

Bu gece,

Boğaziçi ‘inde, yükselen surların,
Rumeli den, Anadolu hisarına
Bir martı kanadında,
Uçmak geliyor içimden.
Özlemin içimde büyürken,
Taşların bir –bir döşendiği,
Bizans in teri kurumuş işçileri
Emeği verilmemiş asırların,
İnsanların ah-i tutmuş,
Kurtarıcı olmuş, Fatihlerin,
Adaleti korumuş, Ak Şemsettin,
Şimdi seni arıyorum, İstanbul!
Kalelerin yuvarlak dönüşünde,
Dimdik ayakta kalmış, surların,
Genç Osmanî’n elinde sancak,
Rumeli yokuşunda,
Nefes-nefese,
Şehitlik mertebesine, ererken,
Seni arıyorum, İstanbul
Ruhumda, bedenim de,
Her köşe de, yaşıyorsun,
İstanbul.
Erguvan ağaçları çiçek acarken,
Hisarın bir avuç toprağını,
Boğaziçi’nin sularına bırakıyorum,
İstanbul.
Kale burçlarında topçular,
Bol şalvarlı yeniçeriler,
Sırmalı cepkenleri, sırtlarında
Pala bıyıklarını, burarken,
Çınlanırdı naraları
Allah- Allah nidaları,
Her gece, Bizans in surlarında,
Seni arıyorum, İstanbul

20.asrin zamane şartlarında,
Her gece müzik ve eğlencenin,
Batağına düşmüşse eğer,
Erozyona uğramış toprakların,
Çölleşmemenin son noktasında,
Seni içimde, bulamıyorum.
İstanbul.

 

Açık Dükkanlar

....

Bu ülkenin dört bir yanına,
Renkli dükkanlar açtık,
Binlerce çeşit işlerin varlığı,
Fırıncılar olursa sahipleri,
Ekmek hamuru her gün ayrı pişti,
Mayaların bir anda ekşidiğini gördük,
Çatık kaşların ortasında yüzler,
Kenarda kalarak itilerek kakılarak,
Bir fırın ateşinde yüreğimiz,
Şiirlerimizin coşkusun da pişerken,
Bazen mayanın kıvamını ayarlayamadık,
Tutmazsa eğer, rezil olmak da vardı,
Halbuki hep kendimizi vezir gördük,
..
Her 'Hane' de bir dükkan açarken,
Caddeleri doldurdu, dükkanlar
Tabela da yazdı; fırıncılar ve şekerciler,
...
Tercihimizi artık yapalım,
Ekmek için; sıcak bir ocak,
Sevinçlerimiz, bir şeker tadında,
Sana doğru koşup da gelirken,
Çocukça tüm neşelerimizi paylaşalım.
....
Dükkan içinde bir tavla,
Diz tüm pulları sıraya,
Bir zar da sen at! artık...
Kaybetmek hiç yoktu bizde,
Bir gece vakti, ' pes' dedi.
Mars etmeyi, hiç bilmezdi,
'Korkuda kaçtı, 'diye.
Onu, daima anımsadım.
...
2003/mart

 

AGLAMA BEBEGiM! ! !

AGLAMA BEBEGiM! ! !
Senin gozlerinden akan her damla yas..
Benim icimde yukselen,
Dinmez firtinalarin, yankisi..
Karanliklar icinde,
Bir basima, yanliz hissediyorum
Kendimi..

Bir magarada kalakalmis,
Sesim bogazima tikaniyor,
Bagirmak istiyorum,
Caresizce, cirpiniyorum.

Yuzyillar boyunca uyumusum..
Bu uykuda sankii...
Ruhum derinliklerinde,
Irmaklar, akmis gitmis..

Ben bir basima kalakalmisim! !
Yukseliyor hep onumde daglar..
Binbir asilmaz zirveler..
Yasam boyu,
Bir mucadele suregelen,
Almis basina gitmis,
Kartallar var,
Tum tepelerde..
Birseyleri sanki terk etmisler..
Anlamsiz gozlerle..
Salinirken, bulutlar icinde..
Dansin binbir seklinde,
Sana dogru bir kosu baslar,
Olmek ve yasamak, arasinda,
Guclu bir pence gibi.
Boynuna dolanir..
Caresiz gozlerle, yasam! !
Seni senden alir.
Baka kalirsin arkasindan..
Birgun! !
Geriye hic bir donusun,
Artik olmadigini gorursun.
Bir BiTiS..dir..
Seni-senden ayiran..

 

Ağlayan Safir

Taslar, yüreksiz olur derler ya.
Kıymeti yıllar sonra; ancak bilinebilir
O zaman ise, Çok geç kalınır! !
Toprakların derinliklerinde
.Binlerce asırlık tarih yatar.
Sanki zaman durmuş gibi hissedersin
.Avuçlarındaki bir avuç kumda.

Doğada yaşayan her canlı, sana bir çağrışım yapar.
Yaşamı anlatmak için, bazen görürsün ki.
Sence hayat anlamsız bir şey gibi; önünde yürür
Fakat o zaman sen bos ve çaresiz gözlerle,
Yaşıyorsun demektir.
Gerçek yasam. Gören gözde gizlidir
Bu bakış. Farklıdır
İçe dönüktür.
Bunu hissetmedikçe yasadığını
Anlayamazsın.! ! !

 

Ah Dostum ah! !

Savruldum gittim,bir akşam vakti,
Şehirlerin içindeki kum ve mermer,
Yüreğimde bir nakış oldu,dostum!
..
Kızgın güneşlerin altında,
Kumdan kaleler yapardık,
Sahilden esen meltem rüzgarında,
Emeklerimiz ve sevinçlerimiz,
Birbirine karışır da giderdi,
Dostum! !
Binlerce kum tanesi birleşirdi,
Gecelerin birikiminde, mermerler,
Üzerinde renkli çizgiler kalırdı,
Senden ve, benden ayrı, geriye,
..
Şimdi,
Ücra bir şehrin son noktasında,
Diktiler her birini ayrı yere,
Ah dostum ah!
Hani incir çekirdeğini doldurmazdı,
Tüm kızgın olduğumuz anlar,
Biliyordun ki o eşref saatlerimi,
Kaçardım işte uzak odalara,
Mermer sütunlar arkasına,
Gizlenirken, sus ve pus kalırdım,
İçimden, yıkmak gelirdi her şeyi,
Kum taneleri rüzgarda oynaşırken,
Dünyanın iki meridyeninde,
Hiç çakışmayan bir noktadaydık,
İnsanları bulamazdık, kayarlar,
Giderlerdi, ellerimizden,
Dere kenarlarında kalmış kumlar gibi,
Tüm mermerler toz olurlardı,
Bir çok sözün ortasına,
Bir dinamit yerleştirirken,
Uçuşurda,bırakır giderlerdi,
Ah dostum ah!
..
Ezilmiş kişilikler şehrin ortasında,
Deli divane gibi gezinirken,
Kum taneleri birleşmedi,
Mermerlerin azmiyle,
Kaybettim dostum,
Bulamadım! !
...

 

Ah! Dünya

Ah! Dünya
..
Düşündüm ki, insanlar dünyada,
Her an bir misafir,
Sen dünya,
İnsanoğluna, bin,bir tuzak,
Attığı adımda sonsuz uçurum.
...
Asırlardır kanımıza işlemiş,
Batının kültür ve medeniyeti,
Misyonerler cirit atar meydanlarda,
Televizyonlarda,paparaziler,
Esen bu fırtınada, yıkandı beyinler.
..
Şimdi, ufukta dalgalanan,
Bayraklarda,masumluk gizli,
Güneşsiz bir sabah,
Aysız gece gibi,kainat,
Gaflet perdesine bürünmüş,
Kalpler ve ruhlar, ıstırap,
..
Her vaktin horozları,
Saat başı ayrı öterken,
Öz benliğin çürümeden,
Gel! artık kendine.
...Gel! !
..
2004-07-10

 

Aheste,

...
Kapılar yüzüme kapanırken,
Çarparsan eğer hoyratça,
Karşındaki bir insan dır bilesin,
Duvarlar bile, ses getirirse,
Bir an da geriye baktığın zaman,
Yüzlerin çizgileri aşağıya gerilir,
..
Kapıları kapatırken hafifçe gülümse,
Dudaklarına hoşça bir sözcük ekle,
Yavaşça çekerken kapı sapını,
Kapıyı kaparken, yüreği açarsın,
..
Toplumda insanlar müsamahasız,
Her yere izinsiz, girip çıkarken,
Hoş görü yitirilmiş sabırsız,
...
Aheste yaptık biz işlerimizi,
Bir başka tebessüm gülleri açtı,
Neyzen elinde ki çalgıyı çaldı,
Hafifçe bir nefes kulağımda,
Dost bir ayrılık geldi, arkamızdan,
Bugün de aheste” hoşça kalınız”
...

 

Alabora
....
Öfkelerimiz vardı, bizim
Kızdığımız zamanlar alabora olmuş,
Acimasızca, yakıp- yıktığımız
Fikirlerin teatisinde, insanlar,
Sözleri kılıç gibi kuşanmışlar,
Bilimsel gerçekler, önünde
Bir-bir çözerken düğümleri,
Açıklanmamış her düşünce,
Akıl süzgeçinden süzülür,
Mantık kavgasında insan,

Fikirlerin zıtları bir anlam,
Doğrular ise kılavuz,

....
Parçalayarak doğradığımız hınçlarımız,
İçimde kor gibi, büyürse,
Biz... nifak tohumlarını
Kara toprağa ekmek için gelmedik,
...
Sözlerimiz incilerin dizildiği
Cevher haline gelirse,
Kıymeti bir kez daha anlarız,
Mehtaplı gecelerde yıldızlar,
Güzel düşünceleri bir-bir
Tespih taneleri gibi,
Yeryüzüne, çekerek taşısın,
...
Kainat ta ki son durak,
Yakılıp-yıkılmışsa tüm değerler,
Sel gibi senide sürükler,
...
Halbu ki, biz
Neşeleri, öfkelere tercih ettik,
Sevinçlerimizin paylaşıldığı yerlerde,
Demokratca kendimizi ifade ettik.
....