aşkın boşluğunda genişliyorum
ellerini ver
dünya teğet geçiyor umrumdan..
gözlerin bulut
dizlerin sonbahar..
ıslanıyorum..
sonra sesin...
“yıldırımlar sınıyor toprağımı”
sür beni dağlara sür
kör topal kağnısıyım sevdaların...
çeliğin suya temasından ve insafından geçir akşamın
yakarak, bu koygun bedenden çıkart
beyazdan ve al’dan çıkart..
sür beni can!
|||||||||gül’e inanmıyorum..
ütüle kırbacını öncesi ve sonrasında yüzümün
yetim çocuk sesi olurum birazdan
birazdan esamesi kalmaz közümün
çok eski bir şiir gibi boşalırım ağzından..
dünya teğet geçiyor umrumdan
ellerini ver diyorum can..!
