Ne vakit
sığlığımla yetinsem
Kalbimin hicran kalesini
gizleyip, tefekküre yönelsem
Kırılan
ümitlerimi yadedip,
serencamıyla ibretine kal etmeyi dilesem
Yalnızlık
rıhtımında gönül kitabımın
sayfalarını yazmayı hakkıyla becerebilsem
Hoş bir
seda ne manidar olurdu
Göçüğ gitmeler bir nebze
olsun anlam bularak durulurdu
Yüreğimin
fırtınası dinmese bile,
ruhum için kakikaten sürurla buluşurdu
Lahzayı
haşyetiyle titreten
ne varsa mütebessim bir
eda ile sinemde ki gülü yoklardı
Hasreti
dinmez kalbimin bilirim
Firkati
ne müşfik bir haz
ne deyim, sanki mecnun ve viraneyim
Gün yok ki
sukut etmeyi düşünmeyeyim,
lakin ecelin insicamıyla hali hasredeyim
Yanmanın
hiddetini ve sessizlik
içinde ki cehtini gayretim
nispetinde serdetip, serinleyeyim
Nefes
vardır, şevkle yol alır
Hicran her ne kadar
müptala olsada gönlü açılır, aşkla ıslanır
Gözyaşları
o zaman asuman olur,
süreyya yıldızı her vakit yanında aranır
Ruhuna
hüzün zerkeden ne varsa , halini
terkedip, ahdini ve vaktini hatırlatır, yaşatır
Üzülme
çekip giden ümide
Hazan halin ve izanın şuur
vaadeden ülfetinde evet,sessizce
Bir köşede
ve yüreğinin derinliklerinde
ne var, arzet ve el aç makam-ı Celale
O hep yanındadır,
en yakınındadır, lakin efendimizin
yüzüsuyu hürmetine ve sevgisiyle
Hiç usanma,
aman deyip çayma
Bir vakit kapın çalınırsa
hayreti yaşama, halislik nazarıyla
Nezaket ve edep
adabın ve muaşeretin mealidir,
ilim olmadan süret misalidir, farkıyla
Oku emri
inzal olurken, muhatap
bizat ümmiyken maksadı
meramı şehredip tefekkür eyle
Mustafa CİLASUN
Düzenleyen yönetici:
