aklımı çalan rüyanın gizini suya okumak:
kırık yüzümün duasıdır aynadan oyulan.
ân ile: yaradan’a sığınırım yaradan
göğsüne çekilen perdenin ipliğidir ateş
o akkor gülü yetiştiren bilge! dilimi de al
hûzurdan kovulmuş ömrüm
kan-ayarak geçiyor sûrunu kalbin
Asr’a da yemin olsun ki:
sefersiz kıyamettir aşk!
bulutlardan eğrilip toprağa akmak:
göğün nidasıdır suyla örülen.
ân ile: bir yangın halidir susmak
içime doğru akan nehirlerin tümü sendendir
sabır kavminde unutuluşum da
kül ve tuz kuyusunda bekleyişim: eski
bir taş oynasa, sesinin bahara yürüdüğüdür
bu duyduğun nazenin makam değil Canefza
ruhumdan kalkmakta olan cennetin gürültüsüdür
Elif Nuray..
