ne olur acıt canımı, büyüyorum can çekişirken...
gücenmiş bir satır yazmalıydın
gözlerinde cenneti gördüğün kadına
inanmalıydın
inandırıcı olmasa da
bu kez yaşamak kolay gelmeliydi
belki ölmekten
belki sevmek başkalaşmalıydı
sular serin akıyordu
temiz kokuyordu günlerimiz
yapraklar rüzgarları uğurluyordu
ben senden geçmelerden geçememişken
güzler bizi sınıyordu
bir ay doğumu suskuydun gözlerime değen
sözlerin cana bulanmış bıçak kesiğiydi
pas tutmuştum
seçemedik
aşklar seçilmişti
güvenseydin hoyratlığım içlenecekti
sevecenliğim hokkabaz elleri gibi hünerliydi üstelik
yalancı sevinçlerle acıyı emzirirken
zerreden daha küçüktüm incinirken
bir 'ah' çekimiyle, bilsen...
okyanus oluyordum severken...
fulya/temmuz2011
Fulya Codal
