Gelecekte, Gelecek Diye Birşey Kalmayacak!

Yaşımız ne kadar ilerlerse ilerlesin hep yüreğimizin bi köşesi mutlaka çocuktur. Çocukluk yıllarımızı hatırlıyorum da o zaman her şey ne kadar güzeldi. Gözyaşlarımızın bile bi anlamı vardı. Çocukken oynadığımız oyunlar bile zevk verirdi. Şimdiye baktığımda ise çocukluk oyunlarımız teknoloji adı altında kaybolmaya yüz tuttu. Her yerde internet cafeler, atari salonları vb. bir sürü çocukların zihnini karıştıracak adı; “teknoloji” olan ama insanların beyin hücrelerini bile öldürebilen bir sürü boş şeyler üretildi. Eskiden körebe, voleybol saklambaç vb. bir sürü güzel, çocukların zihinlerini geliştirecek kendilerini rahatlatan oyunlar vardı. Artık bütün bu oyunlar bilgisayar adı altında toplandı. Çocukların zihinlerini bulandıran tek tıkla bir sürü boş oyun… Sadece kendi çapımızda oynadığımız, eğlendiğimizi sandığımız bir sürü bilgisayar oyunu. Çocukluk oyunlarımız toplu arkadaşlarımızla oynadığımız keyif veren oyunlardı. Bilgisayar oyunları ise kime karşı oynadığını bilmediğin, yenince seni tebrik eden bi kimsenin bile olmadığı sadece zihinleri yoran sahte oyunlar topluluğu…
Eskiden annelerimiz bize zarar veren şeylerden uzak tutmak için her türlü çabayı emeği sarfederdi. Çocuklar kötü, tehlike, ihanet, yalan kelimeleri ne demek bilmezlerdi. Annelerimiz kola asitli ve çocukların bünyesine zararlı olduğundan içine biraz şeker katıp öyle verirdi bizlere yada bunun gibi şeylerden uzak tutulurduk hep. Şimdi ise teknoloji adı altında bütün kötülükler herkese normal gelmeye başladı. Sigara, uyuşturucu, alkol nerdeyse ilkokul sıralarına kadar indi. Eskiden arkadaş ortamlarında faydalı işler yapar faydalı oyunlar oynar kendimizi geliştirirdik. Şimdi ise arkadaş ortamlarında kumar, alkol, uyuşturucu ne ararsan var. Artık arkadaş ortamlarında güzel sohbetler değil düşmanlıklar konuşulmaya kim ne yapmış onun dedikodusu yapılmaya başlandı.
Çocukken sevginin ve aşkın gücünü ve güzel yönlerini öğrettiler hep bize. Sevginin açamayacağı kapı yoktur dendi. Şimdi ise seviyorum diyenle dalga geçilir oldu. Sevgi insanların oyunlarına alet oldu ve insanların istediğini elde edebilmesinde piyon haline geldi… Sevgisini içinde yaşayan, seviyorum kelimesini söylerken çekinenin sevgisinden şüphe edilir hale gelindi. Sevmenin, sevdiğini kaybetmekten korkmanın adı sevgisizlik ve anlayışsızlık kondu...

Gelecekte bizi güzel günler bekliyor diyenler, hani nerde gelecek her geçen gün daha kötüye giden gelecek gelse ne anlamı var… Her günümüzü birbirinden daha güzel yaşamak yaşatmak varken hayatımızı köreltmek, kalplerimizi katılaştırmak ve vicdan kapılarımızı kapatmak niye… Böyle devam ederse gelecekte, gelecek diye bir şey kalmıcak…!

(Tamamen Bana Ait İnş. Beğenirsiniz)
*** Şimdi yazdığım birşey değil Nerdeyse 1 Sene Olacak *** ​

 

Haklısın Zeynep, eğer böyle gidersek sonumuz hiç de içaçıcı görünmüyor.. Sen, ben veya birkaç kişi durumu düzeltmeye uğraşsak da yetiştirdiğimiz çocuklar evde daima bizimle değiller.. Etraf tuzak dolu ve bu beni çok korkutuyor..
Sanırım bize düşen; yapabileceğimizin en iyisini yapmak, güzel bir eğitim vermek ve her ne olursa olsun sahip olduğu değerlerden taviz vermeyecek insanlar yetiştirmeye gayret etmek..