Sen düşünme beni...İlk değil böyle karanlığa gömülüşüm...
Bu gönlümde kaç güneş daha doğmadan battı bilemezsin...
Kaç kere yüreğim yandı
Kaç kere umutlarım tükendi mutluluklarım bir anda kabusa döndü
Ve kaç kere gözlerim kan ağladı...
Sen düşünme beni... İlk değil böyle dünyaya küsüşüm...
Bu kaderde kaç hikaye yarım kaldı Kaç yalana bulanmış sevgi harcandı bilemezsin ...
Bilemezsin kaç kere vazgeçtim gülmekten kaç kere lanet okudum doğduğuma
Bu yüreğe sahip olduğuma ve insanlara
güvendiğime...
Sen düşünme beni... İlk değil bu yalnızlığım...
Bu yürekte kaç deprem oldu Kaç ihanet selinden kurtuldu bilemezsin...
Bilemezsin kaç kere aldandı sıcak bir gülüşe
Kaç kere tatlı sözlere umut bağladı Seni seviyorum diyenlere herşeyini adadı
ve kaç kere sırtında yeni bir bıçak yarasıyla öylece kaldı...
Sen düşünme beni...
İlk değil bu tuttuğum gülün sararışı Bu ele her tuttuğu gülün dikeni battı...
Kaç kere güllere dokunmaktan caydı Kaç kere dayanamayıp yüreğinin beğendiği gülü kopardı
Ve kaç kere kanlar içinde kaldı bilemezsin...
Senin dikenin daha derin bir yara açtı
Damarlarımdaki kanı tüketti o kadar...
Olsun... Sen düşünme beni...
İlk değil bu yenilen sevda vurgunu...
kaç kere yüreğimden vuruldum ve kaç kere yaralı
bir yürekle Hayata meydan okudum bilemezsin...
Bilemezsin kaç kere yüreğimi acıttılar Kaç kere hayatımı kararttılar hayallerimi yıktılar
Beni kimsesiz bıraktılar ve kaç kere giderken benden yüreğimi Gülüşlerimi yaşama sevincimi çaldılar...
Sen biraz daha fazlasını çaldın o kadar...
Yine de... Sen düşünme beni...
İlk değil bu payıma düşen bu dayanılmaz acılar...
şimdi ben biraz daha yorgunum o kadar...
ALINTI..
