İbrahim inecik - Kusursuz bir Ayrılıktı Bizimki..

Dilim Seni Susuyor...
Kalemim Senden Ötesine âmâ...

beklemeler biriktirdim sana dair ;cebimde ki umut kırıntılarıyla...
Köşe başları bilirdi beni ..
Keman telleri arasında usulca sana yaklaşıp merhaba deyişlerimi..
sesim titrerdi ..
sanki gök gürlerdi..
mevsimlerden yaz..
aylardan aşk ..
günlerden vuslattı..
ve limon bahçelerimde sakladığım nazlı kelebeğin ömür çizgisi ;
silinmek üzereydi..

Kusursuz bir Ayrılıktı Bizimki ..
Acı'dan Çatlayan Parmak Uçlarımın yazdıkları Şahittir buna...

Anlamlarını yitirmiş gecelerde suskularımın arasında gizlenmiş
İki Lâ miktarı Sükut taşıyorum yüreğimde..
Senden gayrı ne varsa ..
hepsine kapattım kapılarımı…
Aşk ; yitip gitmekti oysa içinde ‘’Sen’’ olan bir gülüşün ortasında..
Sen nefes al diye; Soluklarımı Göğsünde Bırakarak..
etrafı anaforlarla dolu olan bir okyanusa dalmaktı ..
Parmak uçlarım kaleme dokunduğu anda ..
Seni nakşettiğim Mektup kağıtlarını yakarak ısıtıyorum bedenimi..
Ateş ; Önce Ruh’umu .. Ardından Anıları sarıyor ..
Ve Kent tüm sadakatiyle ..
Susuyor…

Mükemmele yakın bir ayrılık bizimkisi…
Acı’dan sızlayan Kalbim Şahittir buna…

Bugün ‘’sen’’i soruyorum ; kendimden geçtiğim satırlara..
yalan olmasın ; sevemedim ayrılık kokan havaları..
iki ucu keskin sarhoş bir bıcak gibiydi elleri..
bahçede savrulan yapraklar alaycı gözlerle bakarken ..
Yalvarıyordum sessizce ..
ne olur git;
Ey aşk ..
kalbimi zemheri avuçların istilasına terk ediyorum ....



hadi git!..




İbrahim inecik
​

​