Kadın

Hepsi birer birer ayrı ayrı efsanedir
Okumasını bilene başlı başına
Bir dostluk hikâyesidir
Arandığı an da en iyi arkadaş
Sunulan yüreklerde hem eş hem de sırdaş
İstenildiğinde en güvenli sığınaktır kadın

Bazıları bir sırdır
Kendi gizeminde öylesine güzeldir
Bazıları dağlar kadar sağlam yüce mi yüce
Bazıları denizler gibi engin
Ama o ne yüceliğine bakar ne de enginliğine
Dosttur onlar dostum sevdiklerine

İsterse bir dilberin umurunu alır
Yiğitlik mertlik yalnız erkeklerde mi olur
Onların şanını onların gücünü de taşır
Dağların görkemliliği bile
Bazen kadının yanında hiç kalır
Çünkü her yiğidi her güzeli
Doğuran bir kadındır
O gürül gürül akan bir sevdadır

İsterse suya inmiş bir ceylanın
Mahzunluğuna bürünür
Ürkütülürse ele geçmez sır olur
Ne avcıya yakalanır
Ne de kurşunla vurulur
Kadın deyip geçmeyin sakın
İsterse bu dünyaya dur dedirtir

Yüreğinin kıvrımındaki aşktır
Kadını böylesine güzelleştiren
Alnında tomurcuklanan terdir
Onu böylesine yücelten
Ondaki şefkat ondaki özveridir ona ana dedirten
Ve rüzgârın getirdiği kır kokuları gibidir
Özünden sevene kadın
Kalbinin ırmağında yıkar sevdiklerini
Güneşin ayın gülümseyen sevincini verir
Yüreğinden içirir o mutluluğu
Eğer ki erkeğine düşerse kadın
İşte o zaman başlı başına
Bir ömürdür bilene
Bir ömre bedeldir dedirten kadın
Yaşarken öldüren ölürken de yaşatandır kadın


Yurdagül ÖZAY