Lacivert Gecelerce Melâlim..

Bir yanım hicran karası
hayır hayır gözlerin... kömür elması
kara kaşlarına sürgün edilmişim
sırtımda yamalı urba hayalimsin
sana çıktığım yolların hepsi gurbetin ta kendisi
korkmuyorum artık
bıraktığın çığ gibi karanlık
hatıram olamadan
üzerimize nisan doğmadan
daha bir gül koklamadan
bir papatya koparıp yeşil kucağından
seviyor mu diye sormadan
vurdu hazan bahtımdan...
mum misali eridim söndüm...
ruhum tozduman
yitiğim
sevdiceğim
lacivert gecelerce melalim...
gitmişliğine bir ferman verse felek
alnıma kalem yazsa gerek
buhurun tüter efil efil
içim sızım sızım
titriyorum susssun diye ahım...
gözlerim ufukda her seher
darağacında zihnim
iğneledim tutuşturdum herşeyi senledim
yüreğime adından başka muska takmadım
kabuslar yokluğunun en zifiri deminde
sana;bir söz kadar yakınım
sana sensizlik kadar uzağım
istemem gözbebeğime bakmayasın
kısmet" deyip mahzunca yakmayasın
istemem gülmeyesin
"aldırma boşver" demeyesin
sana unutmayı öğeten kim ...
dinle duy hisset ...
sana vefayı haykırsın yüreğim
anlamsız geliyor yarınlar
içinde sen olmayan bir akşamdan
sabaha çıkacak neyim var
söylenmemiş sözlerin rüzgarında üşüyorum
söyleme ,söyleme sakın
duymayayım...toprağa karışsın yaşım
şimdi nasıl olsa uzaklardasın
bu bahtım benim bu fermanım kederim...
limansız bir umman…öylesine derin
bir ebedi sevdadayım
sana ihtiyacım yok
seni sevmek için
sen senden daha çok bendesin
bilme sen
bilmeyesin
hiç belki, hiçbir zaman
aşkımın güneşinde ısınmayacak kalbin.
çok zalim sözler edeceğim

ayrılığı yoksa nerden bileceğim
suçla beni…kırıl ,hatta nefret et
umrumda değil...
yokluğunun kalbimi kanatan

içimde ukde kalanı ,gönül dalımda asılı
ey sevgili;
gözlerinin karası ;şimdi gönlümün yarası....​