- Katılım
- 11 Eyl 2007
- Mesajlar
- 844
- Beğeniler
- 3
Lethe,uzun ve acı suyuyla cehnnemde styx nehrinin komşu nehri.insanlar acılarını unutmak için şarap içer kanlarına üzüm suyu karışır unuturlardı dünyadaki çilelerini bir an için. Ertesi gün yine acı çekmeye devam ederlerdi.insanlığın acısı hiçbir zaman dinmeycekti.. acılardan kurtulmak için bu lanetli gözyaşlarıyla sulanmış çamurdan yoğrulmuş bedeni bu dünyada bırakmak gerekti, ölmek gerekti, ruhların kaçması gerekti…
ölümün karanlık soluğunu hissetiği zaman karanlıklar ülkesine inerdi ruhlar styx nehrine yaklaşıp kayıkçının(charon) gelmesini beklerlerdi.karşıya geçmek için ızıdırap dolu yıllar geçiririlerdi ruhlar,cehnenmein ateşli kıyıları bu ruhların çığlıklarıyla beslerdi kendini,cehennemin kapısında 3 başlı köbek kerberos beklerdi.ruhların kaçmaması için.ruhlar lethenin yanına gelir onun kıyısında oturur ve ağlarlardı çığlıklar yükselirdi ansızın,acı çeken ruhlar içerlerdi suyundan unuturlardı geçmişlerini sanki hiçbir şey olmamış gibi.baktığı zaman insan nehrin sularını acılarının nasılda akıp gittiğini görürüdü isyan ve çığlıklar nehir sularıyla birlikte cehennemin karanlık kuyususna giderdi ve herkes arınırdı acılarından ızdıraplarından.ve aslında ölümün asla bir son olmadığına inanırlardı,ve kendilerini korkunun kollarına bırkaırlardı çünkü bi daha diriliceklerdi ve acı çekeceklerdi…
Delilik, çok büyük acıların Lethe’sidir.
(Schopenhauer)
ölümün karanlık soluğunu hissetiği zaman karanlıklar ülkesine inerdi ruhlar styx nehrine yaklaşıp kayıkçının(charon) gelmesini beklerlerdi.karşıya geçmek için ızıdırap dolu yıllar geçiririlerdi ruhlar,cehnenmein ateşli kıyıları bu ruhların çığlıklarıyla beslerdi kendini,cehennemin kapısında 3 başlı köbek kerberos beklerdi.ruhların kaçmaması için.ruhlar lethenin yanına gelir onun kıyısında oturur ve ağlarlardı çığlıklar yükselirdi ansızın,acı çeken ruhlar içerlerdi suyundan unuturlardı geçmişlerini sanki hiçbir şey olmamış gibi.baktığı zaman insan nehrin sularını acılarının nasılda akıp gittiğini görürüdü isyan ve çığlıklar nehir sularıyla birlikte cehennemin karanlık kuyususna giderdi ve herkes arınırdı acılarından ızdıraplarından.ve aslında ölümün asla bir son olmadığına inanırlardı,ve kendilerini korkunun kollarına bırkaırlardı çünkü bi daha diriliceklerdi ve acı çekeceklerdi…
Delilik, çok büyük acıların Lethe’sidir.
(Schopenhauer)