Mor salkımlı güller..

MOR SALKIMLI GÜLLER...



her bahar geldiğinde

mor salkımlı sokakta

yol bulur giderim düşlere

sahile vurur dalgalar,

doğar bir güneş

ümide...



akşam olunca batar

yol bulur gider denize

duygular

abandıkça abanır üzerime

mor salkımlı güller düşer

hep gönlüme…

parkta akşam oldu

gemiler çoktan gitti

bir martı kanat çırpmakta

denize

bir ayrılık rüzgârı

eser de eser özüme

sen gelirsin gönlüme

bembeyaz bir örtüye

bürünmüş sıra sıra dağlar

duygular,

fırtınalar

düşlerime yağar da yağar karlar

mor salkımlı sokakta

güller düşer gönlüme…

bugün de yoksunuz

dün olduğu gibi

ümitler

yine kaldı yarına

dostlarsa çok uzaklarda

yakın olmak isterim

ara sıra

ne çare

ne yana dönsem

mor salkımlı

güller

çiçekler

baharlar görünmez,

yazlar çok uzakta

mor salkımlı sokakta….

acılar, dertler

çağırır kucaklaşırım

onlarla

sevinçlere veda eder,

yollarım güzel günleri sana

gece simsiyah örtüsüne

bürünür gelir

ay

selamlar yepyeni bir günü

çileler sarar sımsıcak

bir özlemle

yürürüm her gece

mor salkımlı sokakta

duygular ve hatıralar

kaldı çiçeklerde…

ben,senli

bir yaşam ummuştum

dertlerime derman olan

bir hayat

gelmedi ne çare ki

ümitlerime

selam vermedi aylar

ve yıllar

dostça

ümit gülleri toplayamadık

bu bahar da

ki özlemlerimize

estikçe eser fırtınalar…

yıllar gelip geçer,

bir sonu var hayatın

ilginç gelmez gün gelir

biter dostluklar

anlamını yitirir kimi şeyler,

ıraksanan düşler

avutmuyor

artık bizi bu bahar

küstürüldük belki de dünyaya

gözleri sürmeli

mor salkımlı

güzel ölüm gelince

sevinç kaplar yüreğimi

can kafesten çıkıp da

uçacak gibi

bir sonbaharda

çeker de gideriz an gelir

döne döne,

sessizce yağarken

karlar

mavi düşler ve deniz

bizi sarıp sarmalarken

mor salkımlı güller

yol bulur gelir sana

sen de hep vicdan azabıyla yan

tozpembe düşlerinle kal

şu garip mi garip dünyada…





Hamza Metiner