Nesnel Düşüncecilik

Nesnel Düşüncecilik
İnsandan bağımsız mutlak bir düşüncenin ya da ruhsal ilkenin varlığını ve önceliğini ileri süren düşüncecilik anlayışı. Varlığın kaynağını insansal ruha indirgeyen ve özdeği düşüncenin ürünü sayan öznel düşüncecilik deyimi karşılığında kullanılır.

Genel olarak ruhu temel sayan ve ona özdeğe göre öncelik tanıyan düşüncecilik akımının bir biçimi olan bu anlayış tarihsel süreçte çeşitli aşamalardan geçmişti. Hintlilerin Vedenta'sı, Çinlilerin Konfüçyüsçülüğü, antikçağ Yunanlılarının Megaralıları, Platonculuğu ve Yeni-Platonculuğu; Hıristiyan skolastiğin Augustinusçuluğu ve Tornacılığı, Alman idealizminin Kantçılığı, Schellingciliği ve Hegelciliği, çağımızın mızmız felsefelerinden kişilikçilik, yenitomacılık vb. nesnel düşünceci öğretilerdir. İdealist dünya görüşü, en yaygın biçimiyle, maddesel olmayan ruhu ya da tanrıyı dinsel nitelikli öğretilerle ileri sürmüştür.

Bilim, bütün bu varsayımların gerçekdışı olduğunu kesinlikle göstermiştir. Nesnel düşüncecilik deyimi; dinsel nitelikli öğretilerden daha soyut bir görünüşe bürünen, gerçekdışı ve bilimdışı olmakta farksız bulunmakla beraber, açıkça tanrılık varsayımı dile getirmeden evrenin temelinde ruhsal bir özün varbulunduğunu ve bu ruhsal özün evrenden önceliğini ileri süren felsefesel öğretileri adlandırır.