En yakın yabancı sedin
Daha sürülmemişken ışığın biberi
Yaramıza,
Yaslanırken boşlukta duran bir merdiven
Henüz..
Güzdü sonsuz bir çöle takılan bakışımız
İlkyaz derken, -Kışı gözden kaçıran
Yüzlerce eller yukarı, saygı duruşlarımız
En güçsüz kollarla-
Çözüldü aşkın zarif ilmeği
Bulandı aynalar duruluğu,
Çok gizli bir doğru gecenin toyluğunda
Bilemedik çekenin yanlış bir uzaklık olduğunu..
Yabancıların en yakınıydın sen!
-------------------
Baharın yüzyüze kalmış dört gözü mü?
Bunca beklenen barış özlemi..
Evet, dikey ve uzlaşmasız hırçınlıklarımız..
Dokunuş ısısının düğümü ertelenen,
Gün, günden karanlığın tehdidini doğuruyor.
Aşk yoncası; keskin bakışıyla düşük çekilişi
Kör tutan bağ,
Kör ki kapamalıdır sevgisini umarsızlıktan
Giz sığınaklarına..
Öylece büyüktür yüz dikenini, düşler
Saf utkusunu sevgisinin
Bir gün bir eşikte
Belki bir eşikle
Kollarına alabilir dünyayı...
-------------------------------------
Tüm hücrelerinle kus cellat yargıları!
Seslen sonra övünçle bir gelecek insanlığına
Oynadığın eşsiz mikalarla!
Pek çoğu
Yaralarıyla dilendiler,
Unutuş duvarına çektirdikleri fotoğraflarıyla..
Geriye kalansa
Eski sıcaklığında anımsamanın
Ses çıkarmadan, göstermeden
Gizliyorlar yaralarını..
------------------------------------
Bu sonsuz yeryüzü satırında
Kararması gözlerin dönüşü başın
"Al geri ver yok et kendini" der
Kısa, kesik hecelerle
Oysa cücenin kafası aşkla dolu
Vurur gölgesini bir yola
İri ve gür gölge
Karşıtı gerçeğin
Kılınsın diye
Bir yaşam öyküsü
Cüceye...
Açılır ve kapanmaz
Tarihin yakut yarası..
----------------------------------
Onun bedeni bir tımarhane
İçinde çok işçi, deli ve çalışkan!
Onun bedeni bir kule
İçinde çok basamak, karanlık ve nemli
Güldürerek çıkarır merdivenlerden
Ağlatarak indirir aşağı!
Onun bedeni bir kule
Yüzeyi çok giz, parlak ve akışkan
Döndürdükçe, gösterir çarpıtmaz
Zamana saygılı ve acıyan..
Nilgün Marmara
