O an ve anlamlaşan zamanda akar yaşlar…

O yaşlar,
Ne kadar güzel akarlar,
Ten bizar, beden inhisar, gözler bakar,


O bakan
Bir çift göz, yaşlarını salar,
Yumuşacık ve sessiz, yanağı ıslatır


O yaş
O kadar kutsi ki, olaya bakmaz,
Vicdan imdat’ı açar, kimseye sarkmaz,


Zihin
Tarumar, hissiyat naiftir zayıflar,
Gözlerden o güzel damlalar, akarlar.


Çocuklar
Masum, vicdanları çağlar…
Kızlar rahmetin hamisi birer nazarlar,


Kadın
Anadır, rahmet tecellisi yaşlar,
En büyük hazine, olmazsa yüreği dağlar


O yaşlar
Öyle mübarek ki sineyi yakalar,
İnadı kırarlar, gönlü yumuşatırlar, akarlar,


Sırları
Temizler, kalbimiz mutmainliği arar,
Bir rahmettir, aşktır, sevdadır, hatta ummandır…


Olmasaydı
O güzel yaşlar, süzülen gözlerde,
Âdemi beşer biçareydi, sine taşımaz infilak ederdi.


Öyle bir
İnfilak olurdu ki, mekân aciz kalırdı.
En büyük silahtı, her an ve her zaman patlardı…


İşte o yaş
Bir rahmetti, barut kuru kalmıyordu,
Sine daralıyor, güç bitiyordu, ama yaş akıyordu.


O yaş bir
Deryaydı, pınardı, sineden püskürürdü,
O bir sığınaktı, Rahmeti Rahmanın temsilcisiydi…


Mustafa CİLASUN