Öznesi kayıp bir cümle gibi ortadayım..

Öznesi kayıp bir cümle gibi ortadayım,
Can çekişiyor yüreğim,meçhul sevdamın yakasında.
Ziyadesiyle aşk; son damlasına kadar sen kokuyor!
Gecenin arka yüzünde çoğalıyor hüzünler,
Kapımdaki eylül içime seni biriktiriyor.
Hayatın izleri düşüyor sağır yalnızlığıma,
Gurbetinde sürükleniyor ruhum her gece.
Pencere ağzı hüzünlere ekliyorum seni,
Kendinden savruk birinin iç kanamaları oluyor
Yüzümün sen yanında savrulan…
Kelimeler kırılıyor içimde harf harf,
Geceye bileniyor ayaklarım…
Şehrin sokaklarında adımlıyorum adını,
Karanlığa soruyorum alnımda biriken yılları.
Yine hücremde tek bir nefes var.
Sana yeminli ben ;bana gölgeli sen !
Ha bir de ara sıra hüznümü ıslatan yalnızlık.
Ateş çemberinde tek ayak üstü duruyor zaman,
Yürek mahkumluğu omuzlarımı acıtan.
Gözlerimdeki yorgunluk alnıma sızıyor,
İçimde biri ağlıyor, sana düşüş provası yapan.
Varlıkla yokluk arası gel_gitler biriktiriyorum,
Sağır susuşlarıma…
Alnımı içime gömüp sana üşüyorum.
Kabuslara az kala dönüyor senden gece
Uykuma gölgeli hayaletler sızıyor.
Saçlarımda dipsiz kuyular yol alıyor,
Yaralarım isyan ediyor çürük dokunuşlara…
Ardımda iz sürüyor kör kütük aşk,
İçime senden biri sızıyor.
Ben düşmeyi öğrenirken ;zaman sana bensizlik sunuyor.
Sen birikirken hücre hücre,
Ben üşüyorum her kelimede.
Sen çoğaldıkça ben azalıyorum,
Ve her şey sen oldukça, ben yokluğa varıyorum…



Alıntı​

​

​

​

​