/ilişkiler coğrafyasında
fiziki oluşumunu tamamlamış seyyahlardık
ruhsal süreci belirsiz bir yolculuk için.../
bir yaraya
inatla
tuz sürmekle başladı her şey
hep en kötü yanından tuttun
"ben" kavgasında aşk'ı
acılarının parmak izlerini
ruh haritalandırma tekniği ile çizdin
bu şehrin kanayan bedenine
işte ben o şehirde doğdum
soğuk adının ardından koşarken
öldüğüm yeri unuttum
ben kaçtıkça ikileminden
yanlış adreslerde sigara molası verdin
o gece yarısı bıçaklarken gidişini
ve kırdıklarını bir başka kırıkla toplarken
kötü bir itiraftım kendime
ne senle
ne de sensiz
kabuk bağlanmıyor bedenime
sınırlarım böyle yitirmişken aklını
çıkmaz bir hayalin
yamacına kıvrılıyorum
adım başı seyirlik hayatlar karşılıyor
cinnetimi
sırf ihtimal diye sarılıyorum cennetine
o cennetin köstebeğiyim işte
kemiriyorum yalnızlığını
ve korkularımı
kalbini bende sınayan melek
sen sokağından
ben sokağına geçerken
yıktığın duvarlar
sana ne anlatıyor...!
bir düşü anlatmanın
çok hali vardı gözlerinde
hangi kelime gözyaşını gösterse
umut saklardı hüznü
tutamadığın her söze
isyan ettiğim kadar ezildim
ama yine de sevilmedim
-hiç olmazsa sevebildim-
ben
ruhunu intihar mektuplarına iliştiren adam
sen
mektupların iade-i itibarını kaybetmiş kadın
şimdi neden bende bu ahh..!
ve neden hep sen günah
alicengizoyunu
(...şimdi ruhumu kendi saflarıma çekiyorum...dediğimde, sana ne kalacak merak ediyorum...)
Alicengiz Akdeniz
