Yine De Gitme..

Boş ver beni diyorum, yüreğimin tam ortasından​

Olan olmuş bir kere; aslında beni sevmediğin gelmiş aklının diğer köşesine​

Şiirlerime vurulmuşsun kimi zaman, bazen de seni seviyor olmama​

Veda etmeni de istemiyorum; varamayacağın şehirlerin kaldırımlarına söylersin​

Ellerin ellerimde güzeldi, bu bana yeterdi​

Radyolu günlerin sevdası gibiydin; utangaç, narin, nazenin​

Seherin esintisi gibi, ürperdim her seferinde​

Ellerim ellerinde güzeldi, bu sana yeterdi​

Nihayete erdiğinde günler; hayalin yatağımda, güzeldi​

Babamın gurbeti gibisin artık; uzak, özlem dolu, bisiklet bekler gibi​

Ekmeksiz sofra sahibiyim; aç, biçare, divane​

Nerene tutunsam, düşmezdim; nerenden tutsam, gülerdin​

Dudakların dudaklarıma gülerdi, bu bana yeterdi​

İsmin kalemimin ucunda hala, yazamam bir türlü, veremem adını​

Yağmur bile girmezdi aramıza; o kadar yakın, o kadar birlikte​

Okşasam, içime girerdin; sarılsam, ruhum olurdun​

Maviydi hep gökyüzü ve güneş gülerdi gülüşüne​

Gitmediğimiz yerler vardı, sensiz; soluktu ve gri, gülmezlerdi​

İlk değil bu, ama son kez yazıyorum, sana ve sevdana​

Tut ki; söz uçar, yazı kalır; yazıda belki ben kalırım​

Sahile yazılan sevda kelebeği olmayayım diye​

Ellerim hep ellerinde kalsın diye​

Neden diye sormanı severdim en çok; daha çok konuşurdum gözlerine​

Dudaklarım dudaklarına gülerdi, bu sana yeterdi​

İki insan arasındaki en güzel şeydin; seni seviyordum ve seviyorum​

Limana demirli kalacaksın sandım​

Eğilmiş omzuma, öylece yaşlanacaksın sandım​

Dağıldığında ruhum, kalbim ve aklım; her seferinde sen toplayacaksın sandım​

“Ğ” harfinin yumuşaklığını beraber anlayacağız sandım​

İnce perdeli evlerin önünden geçtik; içerde saadet; kıskandık​

Nehir boyu sevdim seni ben​

Yani, şairin dediği gibi; “sokağın tavanı kadar”​

Üryan bıraktın beni, utanırım böyle sokağa çıkmaya; sensiz, libassız​

Reşit çocuklar güler halime, reşit olmayanlar kovalar, ellerinde kocaman taşlar​

Ellerinde sen, her değdiğinde inciteceksin bu sefer beni​

Gözlerim gözlerine değmeyecekse, uzak olsun şiirler bana​

Ellerim ellerini görmeyecekse, bırak vursun beni azrail​

Kapımın ziline sen basmayacaksan, anam da çalmasın​

Ordunun dereleri aksın üzerime, muş ovasında kaybolayım​

Nusaybinde aç kalayım, diyarbakırda qırıx​

Sur dibinde istemez artık kimseler beni, sensiz benzemem bir şeye​

Aynada suratım kaçar benden, gölgem uçar kendimden​

Ne yana dönsem sensizlik, sessizliğin her yanda​

Ardıma verip üryanlığıma gülenlerden nasıl kurtulurum​

Mabedsiz ne yaparım, hangi yana secde ederim​

Uykusunda bile seni yaşayan ben​

Neresinden tutunursam bu şehrin, düşerim​

Uğruna savaşacak dava da bırakmadın bana, ölecek vatan da​

Tut ki, söyledim yukarıdaki her şeyi​

Milyon kere öldüm ardından​

Adını sayıklayarak, deli divane dolaştım istiklalde​

Sabahlara kadar seni içtim, ballici çocuk yanımda​

Ardından koştum seni taşıyan otobüsün, günlerce​

Neye baksam seni gördüm, ne yöne dönsem sana çarptım​

Bazı bazı ağladım, bazı bazı kafamı vurdum en sert yerine duvarın​

Ekmeği haram ettim, aşı uzak​

Nehirlerin en azgın yerine attım kendimi,​

İnsanın en katiline sataştım, vursun diye beni​

Ve, gökdelenlerin tepesinden yeryüzüne süzüldüm​

Ellerin ellerimde güzeldi, bu bana yeterdi​

Ellerim ellerinde güzeldi, bu sana yeterdi​

Boş ver diyorum beni, yüreğimin en ortasından​

Yüreğin kime akmışsa, sen ona var​

Dudakların dudaklarıma gülerdi, bu bana yeterdi​

Dudaklarım dudaklarına gülerdi, bu sana yeterdi


alinti







​