Z a m a n s ı z..

sığmıyorken kimimiz / kimsemiz
aynı gökyüzüne
dar geliyor eskimiş dünya gönlümüze
adem oğlu/havva kızı
beklerken vakti zamanı
çeyiz sandığından dökülen tütsü umutlarında
belirsiz bir vuslata çoğalıyorlardı
z a m a n s ı z

bütün boşluklarını doldurduğumuz
z a m a n
hesabını kendince yapacak
yanımıza kalmayan ömrümüzün
kumlarda eriyen sırlardan taşacak varlığımız

s a n c ı...
aslında ateştir derler
-ne kadarı har ne kadarı yâr-
tenha gecelerde
en derin yerinden yalazına vurulan kahır
düşmüş acıları yakasından
söylenmedik sözler var duyuna kalan

kırmızı güllerden diyettir dikenler -bülbülün aşkına-
eritir için için kendini gizler
bir mısrayı, yangın ne zaman sarar
sonrası tarumar
/ dair yeminlerden
sonra mı önce miydik milattan

avuçta bir yalım, gönülde umut
müjdeli selamlarda esenlik
özü sudur
sancısı damarlarında

zamanı değil hesabın
suçlardan akıtır da sızım sızım tövbedir
kelamda ateşten kaynayan giz
dumanı ah
çılgınlıkların son demi gözyaşıdır
arıtır en karasını kadim kirinden

son/ baharı da bırakacak avlulara
şehrin dışından geçerken hayat
uğramayacak semtine yemin billâh
keşkeler açacak bayramlık ağzını

hiçbirimiz olacak çokça varlığına dokunmadığımız
yaşanmamış anlar biriktireceğiz bakmaya kıyamadığımız


alıntı​

​

 

evet hersey cok zamansiz ve ani ..... emegine yuregine saglikk

 

Okuyan gözlerinize yorum yazan ellerinize saglik